قانون سفته بانکی و مقررات مربوط به سفته
قانون سفته بانکی جزو مواردی است که صادرکننده و دارنده سفته باید بدانند و از آن آگاهی داشته باشند. قوانین مربوط به سفته را می‌توانیم با مراجعه به قانون تجارت مورد بررسی قرار بدهیم. براساس این قانون، روش اجرای سفته فقط و فقط از طریق دادگاه است و به روند به اجرا گذاشتن آن همانند چک نیست.
جزئیات جدیدی برای قوانین سفته وجود دارد که به احتمال زیاد نمی‌دانید. پس در این مطلب، بخوانید.
قانون سفته بانکی چیست؟
مواد ۳۰۷، ۳۰۸ و ۳۰۹ قانون تجارت در ارتباط با قانون سفته بانکی است. در این مواد، اصول مربوط به شرایط شکلی صحت سفته و مندرجات آن نوشته شده که مورد بررسی قرار می‌دهیم.
۱- در ماده ۳۰۷ قانون تجارت به تعریف سفته اشاره شده است. (فته‌طلب، نامی است که در این قانون برای سفته استفاده است.) آنچه در این قانون در مورد سفته آمده به این صورت است: فته‌طلب (سفته) سندی است که به موجب آن، امضاکننده تعهد میکند که مبلغی در موعد معین یا عندالمطالبه در وجه حامل یا شخص معین یا به حواله کرد آن شخص کارسازی نماید. (قانون تجارت مصوب ۱۳/۰۲/۱۳۱۱)
۲- ماده ۳۰۸ قانون تجارت به نحوه پر کردن سفته اشاره کرده است. شرح دقیق‌تر این ماده عبارت است از: فته‌طلب (سفته) علاوه بر امضاء یا مهر باید دارای تاریخ و متضمن موارد زیر باشد:
- مبلغی که باید تأدیه شود با تمام حروف
- گیرنده وجه
- تاریخ پرداخت
در صورتی که این شرایط را در پر کردن سفته رعایت نکنید؛ دارنده سفته نمی‌تواند از قوانین مربوط به آن پیروی کند.
با توجه به اینکه هم اکنون، دو نوع سفته کاغذی و الکترونیکی داریم، اطلاعات ذکر شده در پاراگراف قبلی را می‌توانید در هر دو نوع آن ثبت کنید و جای نگرانی نیست.
۳- پیش از بررسی ماده ۳۰۹ قانون تجارت باید به این موضوع اشاره کنیم که سفته و برات با یکدیگر متفاوت هستند. با این حال، تمامی مقرراتی که در مورد سفته بیان کردیم، در مورد برات هم صدق میکند.
درج محل پرداخت سفته جزو مقررات الزامی برای تنظیم سفته نیست. در صورتی که در مقررات برات، درج محل پرداخت وجه برات لازم و ضروری است.
قوانین اجرا گذاشتن سفته چگونه است؟
برای اجرای سفته فقط یک روش وجود دارد و آن مراجعه به دادگاه است. سفته برخلاف چک، سند لازم‌الاجرا نیست و امکان به اجرا گذاشتن آن از طریق اجرای اسناد رسمی وجود ندارد.
به اجرا گذاشتن سفته از طریق مراجع قضایی دادگستری به این صورت است که دارنده سفته می‌تواند تا ۱۰ روز پس از سررسید، به اداره واخواست دادگستری مراجعه و وجه سفته را به صورت قانونی و رسمی مطالبه نماید. اگر سفته در مهلت ۱۰ روزه واخواست نشود، باز هم شرایط اجرا گذاشتن آن از طریق دادگاه با تقدیم دادخواست مطالبه وجه سفته وجود دارد.
البته که دارنده سفته نمی‌تواند از مزایای اسناد تجاری استفاده کند و یک سند عادی محسوب می‌شود. در صورت صدور حکم به پرداخت وجه سفته توسط دادگاه، دارنده سفته می‌تواند به استناد قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی، توقیف اموال مدیون یا صدور حکم جلب وی را درخواست کند.
در ادامه بخوانید: سفته الکترونیکی
سوالات متداول قانون سفته در ایران
بله، فته‌طلب یا سفته همان تعهدنامه‌ای است که به موجب آن، امضاكننده تعهد میکند كه مبلغ وجه در زمان معين يا بلافاصله بعد از مطالبه از سوی دارنده، در وجه حامل يا شخص معين يا به حواله كرد آن شخص کارسازی شود.
اگر تمایل داشته باشید تا سفته را به یک سند تجاری تبدیل کنید، باید تاریخ آن را ثبت کنید. در غیر اینصورت، بدون درج تاریخ، سفته همان یک سند عادی است.
سفته بدون اثر انگشت در صورتی اعتبار دارد که امضای شما در آن درج شده باشد.
منبع: سایت آی‌کاپ
سوالات خود را در بخش دیدگاه از کارشناسان ما بپرسید.
